συμπαροχώ

-έω, Α

περνώ συγχρόνως με κάτι άλλο («τῷ χρόνῳ συμπαροχηκός», Γρηγ. Ναζ.)

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + παροχοῦμαι (< παρά + ὀχοῦμαι «μεταφέρομαι με όχημα»)].